Toen ik afgelopen zomer weer een dagje lekker aan de waterkant vertoefde en een poging deed om een brasempje te verschalken,
gebeurde mij iets wat ik van m`n leven nooit zal vergeten.
Aan een brede vaart in een Noordwijks weiland zat ik dus met m`n winkelpickertje te wachten op m`n eerste brasem.
In het weiland graasden rustig enkele zwartbonte koeien. In het weiland aan de overkant van de vaart werd het gras eveneens gekortwiekt door onze zwart-witte vrienden.
Nu weet ik dat koeien van nature nogal nieuwsgierig zijn en het verbaasde mij dan ook niets dat ik na een poosje wat gesnuif vlak achter me hoorde. Op een gegeven moment werd vanaf de overkant heftig geloeid door een van de koeien aldaar. De koe achter mij die inmiddels aam mijn voeremmer was begonnen te snuffelen, reageerde direct op het overkantse geloei en liet zich vlak naast mijn picker in het water glijden om eens een kijkje te gaan nemen in het weiland aan de overkant.
Terwijl hij langs mijn draad zwom draaide hij vrolijk met z`n staart en,....ja hoor m`n draad draaide vrolijk vast om de staart van
het beest. Ik zat dus met een probleem. De koe had niets in de gaten en zwom rustig verder waardoor de draad langs de
staart opschoof tot aan de voerkorf en .....de haak die zich vastzette in de staart. Ik was met stomheid geslagen en reageerde dus te laat om de slip van de molen open te zetten. Ik kon nog net mijn hengel grijpen voordat die het water in werd getrokken. De koe had nog steeds niks in de gaten en de draad schoot los; gebroken, dacht ik.
Tot m`n grote verbazing zat alles er nog aan inclusief haak waaraan een grote dot koeienhaar vastzat.
Geschrokken ben ik maar naar huis gegaan waar ik het verhaal in geuren en kleuren vertelde en waar niemand iets van geloofde.
Helaas,..... dit verhaal is waar gebeurd.
Arie Tiggelaar
Noordwijk